Θεραπεύοντας το εσωτερικό παιδί
“Σε αυτήν την περίπτωση, υπάρχει συνήθως σωματοποίηση των αρνητικών συναισθημάτων και αποποίηση της ευθύνης του εαυτού. Όποια κατάσταση κι αν είχε δημιουργηθεί στο παρελθόν στην παιδική ηλικία, είναι τώρα εκτός κλίμακας και προκαλεί πρόβλημα στην φυσική και συναισθηματική υγεία.”
Όλοι μας έχουμε ενσωματωμένο μέσα μας, ένα μικρό παιδί το οποίο πολλές φορές υποσυνείδητα καθορίζει τις αποφάσεις και την συμπεριφορά μας. Κατά την διάρκεια της εξέλιξης μας αλλά και της ανάπτυξής μας, όλοι μας βιώσαμε κάποια αρνητικά συναισθήματα ο καθένας βέβαια ανάλογα με την παιδική του ηλικία και τις καταστάσεις κάτω από τις οποίες μεγάλωσε. Μπορεί ακόμη ο φόβος/πόνος/σκεπτο-μορφή, να έχει δημιουργηθεί σε μεγαλύτερη ηλικία σε μια στιγμή που αισθανόμαστε ευάλωτοι. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα κάποιοι από εμάς να έχουμε «κολλήσει» σε κάποια από αυτά τα συναισθήματα και να έχουμε χάσει την πραγματική αίσθηση της κλίμακας του φόβου, έτσι ώστε τα γεγονότα που συνέβησαν στην παιδική μας ηλικία να φαντάζουν τεράστια στα μάτια μας. Υπάρχει μια θυματοποίηση εδώ που δεν πρέπει να ξεφύγει από το μέτρο γιατί η δυστυχία αυτού του παιδιού το φέρνει στα άκρα. Η αναγνώριση αυτής της τάσης πρέπει να αναγνωριστεί από το ίδιο. Μόνο τότε θα μπορέσει το πληγωμένο παιδί να θεραπευτεί και να μεγαλώσει.
Περιπτώσεις του αρχετύπου του πληγωμένου παιδιού:
- Βαθύς φόβος αλλαγής λόγω μακροχρόνιας σχέσης με το τραύμα
- Αίσθηση ότι κανείς δεν καταλαβαίνει πόσο άσχημα νιώθει
- Δεν μπορείς να ξεπεράσει αισθήματα που το πλήγωσαν ή ενοχές
- Ταύτιση με το τραύμα ή την ασθένεια
- Αισθάνεται ότι έχει σπάσει και εμφανίζει σημάδια παραίτησης
- Εικόνα Κατάθλιψης
- Θέλει να δώσει σε κάποιον άλλον την ευθύνη του εαυτού του
- Βουτηγμένο σε καταστάσεις τραγωδίας, πόνου και βασάνων
Θα ήθελα να τονίσω ότι αυτό το πληγωμένο παιδί δεν εμφανίστηκε ξαφνικά αλλά κουβαλά μέσα του αυτά τα συναισθήματα για πάρα πολύ καιρό. Όσον αφορά τις σχέσεις του με τους άλλους το πληγωμένο παιδί, όταν είναι έτοιμο θέλει να ξεφύγει πλέον από αυτό το στάδιο και να προχωρήσει στη θεραπεία του (Το αρχέτυπο του ήρωα-στάδιο αποθεραπείας).Το πληγωμένο παιδί μέσα του είχε ίσως κατά την διάρκεια της ζωής σου κάποιες τραυματικές εμπειρίες. Αυτό το τραύμα μέχρι σήμερα δεν έχει θεραπευτεί αλλά αισθάνεται ότι είναι αβάσταχτο καθώς αυτό το παιδί μέσα του αισθάνεται εγκαταλελειμμένο, παρεξηγημένο, αντιπαθητικό ακόμη και από τον ίδιο του τον εαυτό.
Αυτό έχει δημιουργήσει μια ευαισθησία/ έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό του. Αυτό είναι που κάνει το μυαλό του μικρού παιδιού. Όταν το πληγωμένο παιδί δεν λαμβάνει την απάντηση η συμπεριφορά που νομίζει ότι αξίζει υπάρχει μία παιδική αντίδραση. Το να μεταθέτει την υπευθυνότητα σε κάποιον άλλον απελευθερώνει το πληγωμένο παιδί από την ευθύνη. Αυτό μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι το εσωτερικό σου παιδί μπορεί να έχει υποφέρει στο παρελθόν από:
1)Παραμέληση από μητέρα ή πατέρα/υπερκαλυπτικές προσωπικότητες
2)Πιθανό τραύμα από υπερβολική πίεση/αγχωδη διαταραχή.
3)Υπερβολικές απαιτήσεις από γονείς και από τον ίδιο εαυτό
4) Αίσθηση διαφορετικότητας και απομόνωση στην παιδική ηλικία.
Ο πόνος από το τραύμα της παιδικής ή ευαίσθητης ηλικίας θα επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά στην ενήλικη ζωή σαν ταινία, μέχρι το τραύμα να αναγνωριστεί και να θεραπευτεί. Το πληγωμένο παιδί εκφράζει τον πόνο του με ακριβή περιγραφή και πολλές λεπτομέρειες γιατί θέλει ένα κοινό. Όταν νιώθει ότι μοιράζεται τον πόνο, η σκέψη αυτή για μια στιγμή τον ευχαριστεί, αμέσως όμως και με την ακουστική επανάληψη του προβλήματος, πείθεται ολοένα και περισσότερο για το κακό που το έχει βρει. Αυτή η ανάγκη επισημαίνει μια παιδική αδικία στην ψυχή του πληγωμένου παιδιού, σύμφωνα με τα δικά του μάτια. Νιώθει ότι δεν έχει αγαπηθεί και οτι έχει αδικηθεί. Αυτό το συναίσθημα επιστρέφει τώρα στην ενήλικη ζωή έντονο ως αγχώδης διαταραχή και θυματοποίηση και συχνά με οργή, χωρίς όμως να μπορεί να εστιάσει την αιτία της δυστυχίας του στην τωρινή ζωή. Στα παιδικά του μάτια αυτή η αδικία είναι τεράστια και τώρα στην ενήλικη ζωή η κλίμακα έχει πάρει υπερβολικές διαστάσεις.
Υπάρχουν πάντοτε στο πληγωμένο παιδί εγκλωβισμένα κάποια συναισθήματα ανεπάρκειας. Αυτός ο διαστρεβλωμένος φακός, όταν δημιουργηθεί δίνει στο χρώμα, στο σχήμα και στην αντίληψη της ζωής μία αρνητική προοπτική. Αυτό δεν έχει πλέον καμία σημασία, γιατί όλα ξεπερνιούνται όταν συνειδητοποιήσει οτι για να θεραπευτεί πρέπει να γίνει αυτό ακριβώσ που θέλει να πάρει από τους άλλους. Κάποιες φορές οι άνθρωποι, άθελα τους να πληγώνουν, εμείς όμως μπορούμε να δούμε το καλό σε αυτήν την εμπειρία μπορούμε να δούμε τι μάθημα πήραμε, και πώς αναστρέψαμε ένα αρνητικό συναίσθημα σε θετικό. Αυτή είναι η προσέγγιση της αντιστροφής αυτής της κατάστασης.
Ένα βαθύτερος πνευματικός λόγος για ότι συμβαίνει είναι ότι το κομμάτι αυτό μέσα μας δεν θέλει να θεραπευτεί τυχαία. Πρόκειται για μια αρνητική υποβολή που έχει μπει στο υποσυνείδητο του πληγωμένου παιδιού, που πιστεύει ότι δεν μπορεί να θεραπευτεί. Η ψυχο-συναισθηματική θεραπεία πρέπει να δημιουργήσει ένα ασφαλές πεδίο έτσι ώστε αυτό το παιδί να βρει το δρόμο που οδηγεί στην ωριμότητα και στην αυτογνωσία. Γι’ αυτό το πληγωμένο παιδί θέλει να ταλαιπωρηθεί πριν θεραπευτεί και δεν επιτρέπει στη θεραπεία του να γίνει με εύκολο τρόπο. Αυτό εξηγεί γιατί μετά το στάδιο της αποθεραπείας το πληγωμένο παιδί μετατρέπεται συμβολικά στο αρχέτυπο του ήρωα. Στην παιδική μας ηλικία μάθαμε να παρατηρούμε τον εαυτό μας ως κριτές, ως η ‘επικριτική φωνή του γονιού’ και όχι ως αντικειμενικοί παρατηρητές. Η επικριτική αυτή φωνή μας προσδίδει νευρικότητα που είναι συνδεδεμένη με την αποδοχή, την απόρριψη και το γενικό αίσθημα ότι δεν κάνουμε κάτι καλά. Συναισθήματα όπως ντροπή, ενοχή και φόβος τώρα πλέον είναι καιρός να απελευθερωθούν, γιατί τώρα οι ανάγκες μας δεν απαιτούν απλά να επιβιώσουμε αλλά να ζήσουμε ελεύθεροι απολαμβάνοντας τη ζωή!
Εδώ και τώρα λοιπόν, πετάμε μακριά στερεότυπα και το παλιό σύστημα αξιών που μας έχουν επιβάλει στο παρελθόν, και για πρώτη φορά μπορούμε να απαιτήσουμε να διεκδικήσουμε και να έλξουμε ότι χρειαζόμαστε στη ζωή μας. Πρέπει να απαλλαγούμε από τον αυστηρό κριτή μέσα μας και να τον αντικαταστήσουμε με τον ανώτερο εαυτό μας ο οποίος είναι γεμάτος αγάπη για εμάς. Σε αυτήν την κατάσταση προστατεύουμε τον εαυτό μας από την φωνή της επίκρισης που είναι η πήγή της δυσφορίας.
Σύνδεση με ενήλικα εαυτό
Αυτή η διαδικασία είναι αδύνατον να συμβεί από την μια στιγμή στην άλλη. Η μετάβαση αυτή γίνεται σε στάδια. Στην αρχή λοιπόν είναι ανάγκη να υιοθετήσουμε μια αντικειμενική στάση, η οποία είναι πιο επιστημονική. Αλλάζοντας τη σχέση μας με τον εαυτό μας αποκτάμε το δικαίωμα να αναλάβουμε την ευθύνη του εαυτού μας. Αλλάζουμε τον τρόπο σκέψης μας. Προτιμούμε ίσως να είμαστε ήρεμοι από το να είμαστε δίκαιοι. Είναι ανάγκη να χαλαρώσουμε από την ανάγκη να έχουμε πάντα δίκαιο. Το να είμαστε δίκαιοι ίσως απαιτεί να ξοδευτούμε ενεργειακά, να επικρίνουμε και να υποτιμήσουμε. Σε αυτήν την περίπτωση κάποιος τότε πρέπει να έχει άδικο. Ένα τεράστιο αόρατο επικριτικό δάχτυλο δείχνει ποιος έχει άδικο και αν εμείς έχουμε δίκιο τότε κάποιος άλλος πρέπει να έχει άδικο. Σε αυτήν την περίπτωση αποκλείεται το αίσθημα της αγάπης, γιατί κάποιος υποτιμάται. Υποτίμηση και αγάπη είναι 2 στοιχεία που δεν μπορούν να υπάρξουν μαζί, όπως ακριβώς το φώς δεν μπορεί να συνυπάρξει με το σκοτάδι. Η διαδικασία της ανάρρωσης έχει να κάνει με την χαλάρωση από το αίσθημα νευρικότητας που προκαλεί η άμυνά μας. Έχουμε το δικαίωμα να έχουμε αισθήματα και να τα απελευθερώνουμε γιατί μόνο τότε μπορούν οι ανάγκες μας να καλυφθούν, αυτό όμως πρέπει να γίνει με ευγένεια ψυχής και με χαλαρότητα. Πολλές φορές η εσωτερική ένταση στο λόγο και στην κίνηση μας δίνει έναν τόνο επικριτικό στους άλλους. Αυτό πηγάζει από τον απόηχο μιας αρνητικής ανάμνησης από την παιδική ηλικία.
Η τεχνική την οποία θα ακολουθήσουμε για την αποθεραπεία του εσωτερικού μας παιδιού, έχει να κάνει με τα παγωμένα κομμάτια της ψυχής σε διαφορετικές ηλικίες, τα οποία αντιπροσωπεύουν μνήμες και καταστάσεις που μας οδηγούν σε συμπεράσματα. Αυτές είναι μνήμες/κομμάτια που έχουν διαμορφώσει και παγιώσει εντυπώσεις και πεποιθήσεις. Όπως π.χ. πεποιθήσεις επιδοκιμασίας και επίκρισης. Τα κομμάτια αυτά όταν δουλευτούν με χαλαρωτικές τεχνικές θα μας επιφέρουν στο στάδιο της αποθεραπείας του εσωτερικού μας παιδιού και της σύνδεσης με τον ενήλικα εαυτό.
Βιβλιογραφία
- The Wounded Child’s Journey Into Love’s Embrace. Paul Ferrini
- Wounded Children, Healing Homes: How Traumatized Children Impact Adoptive and Foster Families: Jayne Schooler, Betsy Keefer Smalley, Timothy Callahan: 9781615215683
- Healing the Wounded Child Within: Heal Your Wounds,Change Your Life. Ricky Roberts III
Θεραπεύοντας το εσωτερικό παιδί – Παρουσίαση
Σεβασμός

Εχεμύθεια

Ειλικρίνεια

Υπευθυνότητα
